Dag 111 van die grendelstaat

-
"Tik jy hom net?"
"Nee, ek doen nie. Jy moet hom indruk."
"Ah ek sien! Kom ons probeer."
"Is hy al in?"
"Amper..."
"Dit werk nogal as jy hom so 'n bietjie wikkel."
"Goed ek maak so.... daarsy!"
"Hy nou in?"
"Ja! Nou kan ons klaarmaak!"
"Sien, daai wikkel ding maak 'n verskil."
"Verseker, dankie!"
En ander gesprekke wat ek gereeld met kassiere by betaalpunte voer as hulle wil weet of my bankkaart een van die nuwe tipes is wat jy net kan tik teen die kaartmasjien.
As mens jouself nie kan vermaak nie, wie gaan dit vir jou doen. Meer nog in hierdie gekkeparadys waarin ons onsself bevind.
Ek is glo agter op die dae. Ek weet glad nie hoe nie en ek pleit afwesig. Selfs my kalender is deurmekaar, en hy is veronderstel om datums te verstaan.
So hier is ek by dag 111. Ek weet nie waar die res van julle is nie, maar sit solank en gooi 'n drankie in. Ek bedoel koffie, tensy jy nog pynappelbier het. Ek vermoed meeste mense het intussen opgehou daarmee want hulle is of gatvol vir die smaak of die babbelas wat die soet drank gee is te veel om te hanteer. Of hulle is al so professioneel dat hulle nie meer kan bekostig om op sosiale media daaroor te spog nie.
Dalk het die regering pynappels ook verbied.
2020 is so bietjie soos 'n stuk karringmelk beskuit wat jy in jou koffie wil doop. Jy sit hom in (nie alweer nie...) en wag dan vir presies die regte oomblik om hom uit te haal en op te tel tot by jou mond en die deurweekte stuk af te byt sodat jy dit genotvol kan verslind. Nes jy jou bek ooprek om daai happie te vat waarna jy so uitgesien het, breek die nat stuk af en val met 'n moerse plons terug in jou beker dat daar tot koffie teen die dak spat en jy sit en loer met 'n oophangmond na die droë stukkie wat verwese agtergebly het tussen jou vingers.
2020 voel regtig soos 'n "ag fok" oomblik wat nie wil ophou nie.
Riaan Coetzee
Kopiereg
21 Julie 2020


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Dag 48 van die grendelstaat

-
Dis nou regtig genoeg. Vandag het die afgelope 47 dae my net ingehaal soos 'n wafferse Usain Bolt terugvegpoging. Maar instede van my net verbysteek het hy my gepooitjie en toe met sy enorme nommer 15 spykerskoene herhaaldelik oor my geloop en sommer 'n paar skoppe in my ribbes ingekry terwyl hy besig was met my. Sowat van 'n gemoedsbekakking het ek lanklaas in my lewe beleef. Die hele tydperk wat ons ingekerker was bly ek nog 'n glimlag van êrens af opdiep, bly ek soekend na positiewe dinge wat my kan opbeur, en kon ek grotendeels daarin slaag. Want dis nodig en ek is veronderstel om tough te wees en ek het darem 'n bed om in te slaap en kos in my maag en die son skyn en daar is memes met positiewe boodskappe en memes wat my vertel ek is basies net 'n klaende druipnat uilskuiken wat hopeloos te maklik kla want daar is soveel mense wat alles verloor het of niks het om mee te begin nie of wat soveel erger ly so as ek 'n ware man is sal ek net aanhou ...
Read more

Die Regte Rooikappie En Die Wolf

-
Eens op ‘n tyd was daar hierdie dogtertjie gewees wat in Feetjieland, reg langs die Towerwoud, gewoon het.  Eintlik was sy blond maar sy het heeldag met so ‘n rooi mussie op haar kop geloop met die gevolg dat almal in Feetjieland en die Towerwoud haar toe Rooikappie begin noem het.  Vreeslike fraai kind, en tog so lief vir haar Ouma. Ouma het in die nabygeleë Towerwoud gewoon, nie ver van die Houtkapper af nie want hulle twee het saans saam TV gekyk. Survivor was hoog op die lys want die bos was ook maar gevaarlik.  Een goeie dag kry Rooikappie toe ‘n sms van Ouma af waarin sy vra of sy nie asseblief vir haar ‘n paar goedjies uit die dorp sal saambring nie, en dan eet sy sommer middagete saam met Ouma en die Houtkapper. Ouma voel bietjie siekerig en lê bietjie in die bed. So gesê so gedaan, en Rooikappie is toe daar weg na die naaste – en enigste – Spaar in die dorp. Spaar, want in Feetjieland kry jy nie ‘n franchise van die meer bekende winkel groep in menseland ...
Read more