Dag 112 van die grendelstaat

-
Vandag het ek in stille bewondering gestaan vir die restaurant- en verwante bedrywe, wat nieteenstaande die feit dat die regering hulle beplande landwsye protesaksie vir vandag onwettig verklaar het, tog voortgegaan het daarmee.
In hordes stede en dorpe het werkgewers en werknemers in hierdie bedrywe skouer teen skouer opgestaan en vreedsaam geprotesteer teen al die verlore werke, verlore besighede, verlore inkomstes, verlore drome en die feit dat hulle effektief verhoed word om inkomste te verdien.
Tafels is uitgepak op sypaadjies en in strate, plakkate is rondgeswaai, en mense het opgestaan om te begin veg vir hulle inkomstes. Vir hulle gesinne. Vir hulle selftrots. En ja, vir hulle drome! Want werk moet ons werk. Ongeag wat 'n minister met 'n oudmodiese hoed wil voorskryf. Niemand kan oorleef met geen inkomste nie. Ons ekonomie is reeds in sy dinges. Ons kan nie bekostig om hom verder onder die water te hou nie. Dit is verby die virus, dis suiwer oorlewing. Soos dit staan begin al hoe meer ekonome onrusbarend vra of ons ekonomie ooit sal kan herstel van hierdie dubbele gatslag.
Geen klippe is gegooi nie. Geen geboue is gebrand nie. Mense wat grotendeels maande laas inkomste verdien het, het waardig standpunt ingeneem en hulle stem begin dik maak. Hulle teenstanders in hierdie publieke kryt was amptenare wat inderdaad elke maand steeds hulle volle salarisse verdien. Die ironie kan eenvoudig nie gemis word nie.
Dit is meer as wat die hele korporatiewe wêreld in SA kan aanvoer.
Ek stap by 'n plek in vandag om kaas en vleis te koop. By die deur staan 'n voettrappertjie, soos ek die masjiene noem wat jy met die voet trap en dan spuit jy jou hande met ontsmettingsmiddel.
Die man voor my trap daai masjien dat ek begin dink hy is die verlore tromspeler van 'n 80's popmusiek orkes. Die onsmettingsmiddel spuit later dat dit van sy arms afdrup en ek kry selfs druppels op my sonbril. Dit lyk soos 'n buitelug stort.
Toe tik ek hom maar op die skouer en vra of ek vir hom sjampoe kan bring?
Die kyke wat ek die res van die tyd in die winkel gekry het was genoeg beloning.
En het my amper laat uitstap om ook maar te stort.
Riaan Coetzee
Kopiereg
22 Julie 2020


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Dag 48 van die grendelstaat

-
Dis nou regtig genoeg. Vandag het die afgelope 47 dae my net ingehaal soos 'n wafferse Usain Bolt terugvegpoging. Maar instede van my net verbysteek het hy my gepooitjie en toe met sy enorme nommer 15 spykerskoene herhaaldelik oor my geloop en sommer 'n paar skoppe in my ribbes ingekry terwyl hy besig was met my. Sowat van 'n gemoedsbekakking het ek lanklaas in my lewe beleef. Die hele tydperk wat ons ingekerker was bly ek nog 'n glimlag van êrens af opdiep, bly ek soekend na positiewe dinge wat my kan opbeur, en kon ek grotendeels daarin slaag. Want dis nodig en ek is veronderstel om tough te wees en ek het darem 'n bed om in te slaap en kos in my maag en die son skyn en daar is memes met positiewe boodskappe en memes wat my vertel ek is basies net 'n klaende druipnat uilskuiken wat hopeloos te maklik kla want daar is soveel mense wat alles verloor het of niks het om mee te begin nie of wat soveel erger ly so as ek 'n ware man is sal ek net aanhou ...
Read more

Die Regte Rooikappie En Die Wolf

-
Eens op ‘n tyd was daar hierdie dogtertjie gewees wat in Feetjieland, reg langs die Towerwoud, gewoon het.  Eintlik was sy blond maar sy het heeldag met so ‘n rooi mussie op haar kop geloop met die gevolg dat almal in Feetjieland en die Towerwoud haar toe Rooikappie begin noem het.  Vreeslike fraai kind, en tog so lief vir haar Ouma. Ouma het in die nabygeleë Towerwoud gewoon, nie ver van die Houtkapper af nie want hulle twee het saans saam TV gekyk. Survivor was hoog op die lys want die bos was ook maar gevaarlik.  Een goeie dag kry Rooikappie toe ‘n sms van Ouma af waarin sy vra of sy nie asseblief vir haar ‘n paar goedjies uit die dorp sal saambring nie, en dan eet sy sommer middagete saam met Ouma en die Houtkapper. Ouma voel bietjie siekerig en lê bietjie in die bed. So gesê so gedaan, en Rooikappie is toe daar weg na die naaste – en enigste – Spaar in die dorp. Spaar, want in Feetjieland kry jy nie ‘n franchise van die meer bekende winkel groep in menseland ...
Read more