Dag 32 van die Grendelstaat

-
Die krygsgevangenekamp is stil. Al wat duidelik hoorbaar is, is die geblaf van die patrolliehonde wat die grensheinings patrolleer.
Op die grondvierkant voor die kampkommandant se kantoor is ‘n droewige prentjie besig om af te speel. Teen een van die pale waar die gereelde teregstellings plaasvind hang ‘n gevangene, half bewusteloos geskop, vasgemaak. Wagtend op sy lot. Bloed stroom uit talle oop wonde oor sy liggaam.
Die kampkommandant staar deur die venster na die toneel en drink rustig sy oggendtee klaar. Daarna trek hy sy onberispelike uniform reg en sit sy pet op. Hy loer vinnig na homself in die spieël langs die kantoordeur. Duidelik tevrede grinnik hy vir sy spieëlbeeld en stap dan buitentoe, reguit op die gevangene af.
Hy loop staan direk voor die arme kêrel en bekyk hom langsaam op en af, en trek los en skop die hulpelose gevangene so hard tussen die bene dat die man nie eers tyd het om te gil voor hy bewusteloos raak van die pyn nie.
Suid Afrika se ekonomie was reeds op sy knieë gedwing deur ‘n kwarteeu van onbeholpe, openlike korrupsie en wanbestuur en het gaandeweg al meer bebloed rondgesteier. Covid-19 het uit sy "kantoor" gestap gekom met ‘n grinnik en ons sonder om te blik of te bloos, genadeloos, met soveel mag en mening in ons knaters geskop dat ons almal met sulke bolwangetjies rondloop, en waarskynlik nog vir lank sal.
Die pandemiepremie hiervoor gaan uitermatig hoog wees.
Op ‘n heel ander noot was vandag Oupa Piet se verjaardagbraai. Almal was genooi. Maar dit was toe net die paar van ons wat saam ingekerker is wat bygewoon het. As jy nie ‘n uitnodiging ontvang het nie is dit of omdat ons nie van jou hou nie, of omrede ek lieg oor die uitnodigings.
Dis ‘n voorreg om nogsteeds ons Pa met ons te kan hê.
Die gesprek het onwillekeurig by maskers uitgekom. Gewone, vervelige maskers. Pragtige maskers met allerlei motiewe en prentjies en logo’s op. Maskers – wat ons almal van 1 Mei af verplig is om te dra oral waar ons buite ons selblokke beweeg.
Het julle fyn opgelet hoe mense wegkruip agter dieselfde maskers? Dit maak dit nog makliker as ooit tevore om sienende blind rond te gaan. Jou masker raak jou skild teen alles en almal. Dis in effek nie sosiale distansiëring nie. Dis emosionele distansiëring.
Die vrees wat ons soos ‘n tsunami oorweldig het, wat ons soos skepe sonder ‘n roer op die see van pandemie laat rondsteier, wat ons kapasiteit om helder te dink van ons ontneem het en ons oornag van ons vryhede beroof het, het daarin geslaag om by soveel siele ‘n broodnodige tikkie van ons menslikheid te steel. Daardie behoefte en potensiaal om deur slegs ‘n vriendelike kyk, glimlag of groet iemand se dag op te helder het verdwyn toe die maskers verskyn het.
Om inperkbeserk te wees is skielik nie meer snaaks nie.
Ons sal diep moet grawe in ons diepste binneste om die emosionele skade hiervan te oorwin lank voor ons eers wil kyk na enige ander skades.
Terwyl ek hierdie skryf val daar ‘n reëngordyn uit oor Pretoria en die bliksems hardloop die hele nagruim vol soos soekligte.
Dit maak my gelukkig.
Riaan Coetzee
Kopiereg
26 April 2020

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Dag 48 van die grendelstaat

-
Dis nou regtig genoeg. Vandag het die afgelope 47 dae my net ingehaal soos 'n wafferse Usain Bolt terugvegpoging. Maar instede van my net verbysteek het hy my gepooitjie en toe met sy enorme nommer 15 spykerskoene herhaaldelik oor my geloop en sommer 'n paar skoppe in my ribbes ingekry terwyl hy besig was met my. Sowat van 'n gemoedsbekakking het ek lanklaas in my lewe beleef. Die hele tydperk wat ons ingekerker was bly ek nog 'n glimlag van êrens af opdiep, bly ek soekend na positiewe dinge wat my kan opbeur, en kon ek grotendeels daarin slaag. Want dis nodig en ek is veronderstel om tough te wees en ek het darem 'n bed om in te slaap en kos in my maag en die son skyn en daar is memes met positiewe boodskappe en memes wat my vertel ek is basies net 'n klaende druipnat uilskuiken wat hopeloos te maklik kla want daar is soveel mense wat alles verloor het of niks het om mee te begin nie of wat soveel erger ly so as ek 'n ware man is sal ek net aanhou ...
Read more

Die Regte Rooikappie En Die Wolf

-
Eens op ‘n tyd was daar hierdie dogtertjie gewees wat in Feetjieland, reg langs die Towerwoud, gewoon het.  Eintlik was sy blond maar sy het heeldag met so ‘n rooi mussie op haar kop geloop met die gevolg dat almal in Feetjieland en die Towerwoud haar toe Rooikappie begin noem het.  Vreeslike fraai kind, en tog so lief vir haar Ouma. Ouma het in die nabygeleë Towerwoud gewoon, nie ver van die Houtkapper af nie want hulle twee het saans saam TV gekyk. Survivor was hoog op die lys want die bos was ook maar gevaarlik.  Een goeie dag kry Rooikappie toe ‘n sms van Ouma af waarin sy vra of sy nie asseblief vir haar ‘n paar goedjies uit die dorp sal saambring nie, en dan eet sy sommer middagete saam met Ouma en die Houtkapper. Ouma voel bietjie siekerig en lê bietjie in die bed. So gesê so gedaan, en Rooikappie is toe daar weg na die naaste – en enigste – Spaar in die dorp. Spaar, want in Feetjieland kry jy nie ‘n franchise van die meer bekende winkel groep in menseland ...
Read more